ธรร ประช : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 32 / 53

ธรระพี ประช สละชีวิตเพื่อฟังธรรม ๒๒๗ ศาสนา มาอยู่ในยุคสมัยที่พระพุทธศาสนากำลังเจริญรุ่งเรือง ได้ยินได้ฟังพระธรรมคำสอนของพระบรมศาสดา ซึ่งสอนให้เรา ละชั่ว ทำแต่ความดี และก็ทำใจให้ผ่องใส บ้านเมืองของเราจ

บทความนี้เน้นถึงความสำคัญของการฟังธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ที่เน้นให้ผู้คนละชั่วทำแต่ความดี ซึ่งทำให้สังคมมีความสงบสุขจากการปลูกฝังศีลธรรมอันดีงาม การฟังธรรมไม่เพียงแต่ทำให้เกิดความสุขในชีวิต ยังช่วยให

ธรระพี ประช สละชีวิตเพื่อฟังธรรม ๒๒๕ การอยู่ครองราชสมบัติโดยปราศจากธรรมะย่อมไม่งามฉันนั้น เมื่อดำริเช่นนี้แล้วรุ่งขึ้นพระองค์ก็ตรัสถามเหล่าอำมาตย์ ข้าราชบริพารว่า “มีใครรู้หรือทรงจำคำสอนของพระสัมมา สั

พระราชาได้ตรัสถามเหล่าอำมาตย์เกี่ยวกับคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่ไม่มีใครสามารถจำได้ พระองค์จึงประกาศรางวัลสำหรับผู้ที่แสดงธรรม จากนั้นตัดสินใจสละราชสมบัติเต็มที่เพื่อค้นหาโมกขธรรม พระองค์ออกผนวชใ

ธีระ ประช สละชีวิตเพื่อฟังธรรม ๒๓๐ สามารถทําร้ายท่านได้ ทรงคิดไปว่า ยักษ์ตนนี้มีอายุยืนนาน คงพอจะรู้จักธรรมะบ้าง จึงถามว่า “ท่านเคยได้ฟังธรรมของ พระพุทธเจ้ามาบ้างไหม” ยักษ์ตอบว่า “เราเคยได้ยินมาบ้าง เ

เรื่องเล่าของพระฤๅษีผู้สละชีวิตเพื่อฟังธรรมจากยักษ์ ผู้ที่เชื่อว่าธรรมะดีเลิศกว่าความสุขใด ๆ พระฤๅษีเสนอที่จะบูชาธรรมด้วยชีวิต หมายความถึงการค้นหาความรู้และธรรมะที่แท้จริง ในขณะที่ยักษ์ต้องการได้ประโย

ธรระพี ประช สละชีวิตเพื่อฟังธรรม ก็หาฟังได้ไม่ยาก แม้ปรารถนาจะตั้งใจปฏิบัติธรรม เพื่อให้เข้า ถึงพระธรรมกาย เราก็สามารถทำได้ เพราะทางที่จะให้เข้าถึง พระธรรมกายก็มีอยู่ ผู้ชี้บอกหนทางก็มีพร้อม เหลือแต่เ

บทความนี้เน้นย้ำถึงความสำคัญของการฟังธรรมและการปฏิบัติที่ตั้งใจเพื่อเข้าถึงพระธรรมกาย โดยมีการสอนให้ฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งและตั้งใจเข้าถึงพระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อเป็นที่พึ่งทางจิตใจในขณะที

ธรรมะ ประช เธรรม นางยักษิณี ผู้ใคร่ในธร ๒๓๖ การประพฤติปฏิบัติธรรมทำใจให้หยุดนิ่ง เป็นหลักของ การบำเพ็ญกุศล เพราะเป็นสิ่งที่จะอำนวยผลให้ผู้ปฏิบัติได้ อานิสงส์ไพบูลย์ การฝึกฝนอบรมใจให้หยุดนิ่ง ให้เข้าถึ

การประพฤติปฏิบัติธรรมเพื่อให้ใจหยุดนิ่งเป็นสิ่งสำคัญในการบำเพ็ญกุศล ซึ่งจะนำไปสู่อานิสงส์อันยิ่งใหญ่ การฝึกใจให้หยุดที่ศูนย์กลางกายจะทำให้สามารถเข้าถึงพระรัตนตรัยด้านต่างๆ ดังนั้นทุกคนควรตั้งใจปฏิบัติ

ธรรมะ ประช นางยักษิณี ผู้ใคร่ในธรรม ๒๓๘ *สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้า ประทับอยู่ในพระวิหาร เชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐีในกรุงสาวัตถี เมื่อ พระพุทธองค์แสดงธรรมแก่มหาชน ภายหลังเสวยพระกระยาหาร เสร

ในเรื่องนี้นางยักษิณีได้พาลูกในการแสวงหาอาหารในบริเวณสวนวัดพระเชตวัน จนมาเห็นพุทธบริษัทที่กำลังฟังธรรมจากพระพุทธเจ้าอย่างเงียบสงบ ทำให้เกิดความเลื่อมใสและคิดว่าคงมีของแจกที่สามารถประทังชีวิตได้ นางจึง

ธรรมะ ประช นางยักษิณีผู้ใคร่ คร่ในธร ธรรม ๒๔๐ นางดำริว่า แม้ลูกทั้งสองและสามีต่างเป็นที่รักของตน แต่ความปรารถนาในการฟังธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นที่รักยิ่งกว่าลูกและสามี เพราะลูกและสามีไม่สามารถจ

นางยักษิณีแสดงให้เห็นถึงความปรารถนาที่จะฟังธรรมจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยถ่ายทอดความรักที่มีต่อลูกและสามี แต่พบว่าการฟังธรรมจะสามารถช่วยให้พ้นจากทุกข์ได้มากกว่า นางได้รับการสนับสนุนจากลูกๆ ที่เล็งเห็น

ธรรมะ ประช นางยักษิณี ผู้ใคร่ใน น ธรรม ๒๔๒ เป็นต้นมา นางกับลูกน้อยทั้งสอง ก็ได้อาศัยอยู่ที่วิมานในต้นไม้ ที่อยู่ใกล้พระคันธกุฎีของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วได้เข้าเฝ้า พระพุทธองค์ ฟังธรรมทั้งเช้าเย็นอยู

เนื้อหาเกี่ยวกับนางยักษิณีและลูกน้อยที่อาศัยอยู่ในวิมานใกล้พระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดยได้ฟังธรรมและพัฒนาจิตใจจนสามารถบรรลุธรรมได้ ทั้งนี้ยังเน้นความสำคัญของอัตภาพมนุษย์ในการสร้างบารมีและการเข้าถึงพระธรรมก

ธรระพี ประช อดทนอย่างมีเป้าหมาย ๒๔๕ เราเกิดมาเพื่อสร้างบารมี การสร้างบารมีเป็นงานที่ แท้จริงของมวลมนุษยชาติ พระบรมโพธิสัตว์ในกาลก่อน ท่านก็ ทำอย่างนี้ คือ สร้างบารมีไปจนกว่าบารมีจะเต็มเปี่ยม ได้บรรลุ

การสร้างบารมีคือภารกิจหลักของมนุษย์ ที่ผ่านการสั่งสมบุญเพื่อเดินทางในวัฏสงสารสู่เป้าหมายสูงสุด พระสัมมาสัมพุทธเจ้าชี้ให้เห็นถึงความสำคัญของความอดทน โดยเฉพาะในการเผชิญกับคำพูดของผู้อื่น การมีสติปัญญาจะ

ธรรมะ ประช อดทนอย่างมีเป้าหมาย ๒๔๖ ดังเช่นบัณฑิตทั้งหลายในกาลก่อน แม้ถือกำาเนิดเป็น สัตว์เดียรัจฉาน ยังมีจิตใจสูงส่งเปี่ยมล้นด้วยคุณธรรม คือ ความอดทน แม้จะถูกประทุษร้ายจากผู้อื่น หรือทำสิ่งไม่น่า ชอบใ

ในสมัยพุทธกาล ณ กรุงสาวัตถี มีเรื่องราวเกี่ยวกับลิงที่ชอบทำความเดือดร้อนให้แก่ชาวบ้าน แต่กลับมีช้างที่ไม่โกรธและยังคงสงบแม้ลิงจะทำสิ่งที่ไม่สมควร ทำให้เราเห็นถึงความสำคัญของการมีเมตตาและความอดทน โดยไม

ธรระพี ประช อดทนอย่างมีเป้าหมาย ๒๔๗ แต่ยังไม่ทันจะได้เล่นซุกซนเช่นเคย ช้างเชือกนั้นก็ใช้งวงจับลิง ฟาดลงบนพื้นอย่างแรง แล้วเอาเท้ากระทืบ า จนร่างของลิง แหลกเหลว สิ้นชีวิตลงทันที เหตุการณ์นั้น ได้ปรากฏต

ในเหตุการณ์ที่ลิงเชื่องรู้ ถูกช้างจับและทำให้สิ้นชีวิต พระบรมศาสดาได้ใช้เหตุการณ์นี้สอนภิกษุให้เข้าใจว่าการกระทำไม่ดีจะส่งผลตามมาไม่ว่าจะในชาตินี้หรือในอดีตชาติก็ตาม พระองค์จึงเล่าเรื่องในอดีตของพระโพ

ธรรมะ ประช อดทนอย่างมีเป้าหมาย ២៤៨ อย่างสนุกสนาน แม้ลิงทำอยู่อย่างนี้ กระบือโพธิสัตว์ก็ยังสงบ นิ่งเฉย ไม่ได้แสดงกิริยาอาการ ไม่พอใจใดๆ เพราะมีขันติธรรม และมีความเมตตาเอ็นดู แต่ลิงกลับยิ่งได้ใจ จึงถ่าย

เรื่องราวเกี่ยวกับพระโพธิสัตว์กระบือที่แสดงให้เห็นถึงความอดทนและเมตตาต่อการกระทำของลิง ซึ่งแม้จะถูกรังแกก็ไม่แสดงอาการให้อีกฝ่ายได้รับรู้ โดยการตั้งเป้าหมายใหญ่อย่างการบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ การมีขัน

ธรระพี ประช อดทนอย่างมีเป้าหมาย ២៤៩ ในปัจจุบัน แต่ไม่อาจพ้นจากทุกข์ในอบาย เพราะการทำ ปาณาติบาตนั้นอย่างแน่นอน” แล้วกระบือโพธิสัตว์ก็ยังคง ประกอบขันติธรรม ยืนสงบนิ่งอยู่เช่นเดิม เป็นผู้มีใจหนักแน่น ประ

เรื่องราวว่าด้วยการอดทนอย่างมีเป้าหมาย และการทำความดี โดยยกตัวอย่างกระบือโพธิสัตว์ที่ไม่หวั่นไหวและอดทนต่อความยากลำบาก สอนให้เห็นถึงผลของการกระทำ และความสำคัญของขันติธรรมในการเพิ่มพูนบารมี นำมาซึ่งการ

ธรรมะ ประช อดทนอย่างมีเป้าหมาย ๒๕๐ ของนักสร้างบารมีที่มีพระนิพพานเป็นเป้าหมาย เพราะถ้า ปราศจากความอดทนแล้ว ก็ยากที่จะฝ่าฟันอุปสรรค เพื่อไปให้ ถึงเป้าหมายอันสูงสุดได้ การฝึกฝนใจให้หยุดนิ่ง จะทำให้เรามี

เนื้อหานี้พูดถึงความสำคัญของการอดทนในการเดินทางสู่พระนิพพาน โดยการฝึกใจให้หยุดนิ่งจะช่วยให้เรามีความอดทนและจิตใจสงบ จากนั้นเราจะไม่รู้สึกถึงความต้องทนใดๆ และมีแต่ความสุข นอกจากนี้ยังเน้นให้ช่วยกันประพ

ธรระพี ประช อดทนให้ถึงที่สุด ๒๖๓ พระองค์ประสูติ พระราชามีรับสั่งให้พราหมณ์มาพยากรณ์ พระโอรส เมื่อพราหมณ์เห็นลักษณะอันสมบูรณ์ของพระโอรส จึงกราบทูลว่า “ทั่วพื้นปฐพีนี้จะหาบุรุษผู้เลิศอย่างนี้ ย่อมไม่มี

เรื่องราวเริ่มต้นเมื่อพระโอรสเตมียกุมารได้รับการพยากรณ์ถึงคุณธรรมและลักษณะเฉพาะที่แตกต่างของพระองค์ในพระราชาภิบาล โดยพราหมณ์ได้บอกว่าพระโอรสนี้จะนำมาซึ่งความสุขแก่ประชาชนทุกคน รวมถึงเหตุการณ์ที่พระกุม

ธรระพี ประช ดทนให้ถึงที่สุด ๒๖๕ ก็ทรงข่มความรู้สึกไว้ ไม่ตรัสอะไร ทรงดำริว่า ถ้าเราพูดออกไป ตอนนี้ ความพยายามที่ได้ทำมาตลอด ๑๖ ปี ก็จะไร้ผล แต่ถ้า เราไม่พูด ประโยชน์ก็จะสำเร็จแก่เรา แก่พระชนกชนนี และ

ในเนื้อหานี้ เป็นตอนที่พระกุมารต้องเผชิญกับความรู้สึกเสียใจเมื่อไม่สามารถเปิดปากพูดถึงความรู้สึกของตนได้ ขณะเดียวกันก็ทรงมีความตั้งใจที่จะบวชในป่า โดยที่สารถีต้องขุดหลุมโดยเหตุผลบางประการ พระกุมารได้แ

ธรระพี ประช อดทนให้ถึงที่สุด ๒๖๗ กลับไปรับราชสมบัติ พระดาบสก็ปฏิเสธ และได้แสดงธรรม ถวายพระชนกว่า “คนหนุ่มควรประพฤติพรหมจรรย์ การ บรรพชาของคนที่ยังแข็งแรง ผู้รู้ทั้งหลายย่อมสรรเสริญ อาตมภาพไม่มีความปรา

ในเรื่องนี้ พระดาบสได้สอนถึงความสำคัญของการประพฤติพรหมจรรย์และการออกบวช พระราชาและชาวเมืองสละราชสมบัติเพื่อค้นหาความสุขแท้จริง โดยการบรรพชาทำให้พวกเขาเข้าถึงฌานสมาบัติและมีชีวิตที่สงบสุข การอดทนจึงเป็

อ ธรระพี ประช อดใจเมื่อมีอุปสรรค ๒๗๕ การสร้างบารมีเป็นงานที่แท้จริงของมวลมนุษยชาติ เราเกิดมาก็เพื่อสร้างบารมี ดำเนินตามรอยบาทพระบรมศาสดา มุ่งแสวงหาสาระอันแท้จริงของชีวิต เพื่อให้ไปถึงจุดหมายปลาย ทาง ค

การสร้างบารมีเป็นงานแท้จริงของมนุษย์ เราเกิดมาเพื่อสร้างบารมีตามรอยพระบรมศาสดา แม้จะต้องเผชิญกับอุปสรรค แต่สิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องทดสอบกำลังใจ หากใช้สติและปัญญา อุปสรรคก็จะหมดไป การฝึกใจให้หยุดนิ่งเป็

ธรระพี ประช ผู้มีขันติธรรมเป็นเลิศ ២៨៧ ความเมตตาปรารถนาดีต่อเพื่อนร่วมโลก เป็นทางมา แห่งสันติภาพอันไพบูลย์ เป็นคุณธรรมพื้นฐานที่จะทำให้ มนุษยชาติอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข ไม่มีการแก่งแย่งรบรา ฆ่าฟันกั

การมีขันติธรรมและความเมตตาต่อเพื่อนร่วมโลกนั้นเป็นสิ่งที่จำเป็นต่อความสุขและสันติภาพของมนุษยชาติ ความเมตตาจะช่วยให้มนุษย์สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข และลดการแก่งแย่งรบรา ในทางธรรม ความเมตตาและข

ธรระพี ประช ผู้มีขันติธรรมเป็นเลิศ ๒๕๑ ถูกเทวดาจับมัดไว้ด้วยเชือกวิเศษแล้วช่วยกันนำขึ้นมาบนสวรรค์ ท้าวเวปจิตติโกรธแค้นมากที่ถูกมัด แม้พระอินทร์จะเสด็จมา สนทนา ด้วยถ้อยคำที่ไพเราะเพียงไรก็ไม่ยอมรับฟัง

เรื่องราวนี้สื่อถึงการตอบสนองต่อการถูกดูถูก และการใช้ธรรมะในการจัดการกับภัยจากคนพาล พระอินทร์เป็นตัวอย่างของการมีขันติธรรม โดยไม่แสดงอาการโกรธหรือการตอบโต้ท้าวเวปจิตติ แม้ว่าจะถูกกล่าวหยาบคาย ตลอดจนแส